ورود اعضا:

	آمار وب سایت:
	بازدید امروز : 2 بازدید دیروز : 0 بازدید هفته : 7 بازدید ماه : 976 بازدید کل : 163019 تعداد مطالب : 231 تعداد نظرات : 81 تعداد آنلاین : 1

Alternative content

• دلتنگی


• تولدت مبارک گل من


• تقدیم به عشقم


• داستان کوتاه پیرمرد و پیرزن عاشق


• روانشناسی گل ها از نظر رنگ و تعداد


• با من امشب چیزی از رفتن نگو


• متن عاشقانه وقتی به هم رسیدیم


• آهنگ بی کلام برای زمان خواب


• می خوای بری؟ خوب برو!


• عید سعید فطر بر تمام مسلمین جهان مبارک


• آهنگ بی کلام همراه با صدای قطار


• اس ام اس عید سعید فطر (دوستان گلم عید سعید فطر رو به همتون تبریک میگم)


• داستان کوتاه تعبیر ما از زندگی


• کل زندگی در پنج شیشه


• اعتراف


• این چه احساسیه که من و تو مثل همیم


• شعر آره عاشقت منم (سعید کرمانی)


• داستان کوتاه عزرائیل تاکسی سوار!


• داستان کوتاه دانش آموز چاق


• دانلود فیلم Unknown به درخواست کاربرای سایت

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز
در صحبت با یکی ازدوستان خوبم که در زمینه ترجمه زبان انگلیسی فعالیت می کنه، من راهنمایی به یک راه جالب شدم. گفتم به شما بگم و در اختیارتون بزارم. شاید شما هم دوست داشته باشید استفاده کنید. یک مجموعه است به نام  Speak English like an American  یعنی چگونه انگلیسی صحبت کنیم، مانند آمریکایی ها! طبق مشورتی که با این دوستم داشتم قرار شد فعلا فقط به فایل های صوتی انگلیسی گوش بدم یه مدتی، حتی اگر متوجه نشم کاملا چی می گن. این و قبلا از استاد های خوب زبانم هم شنیده بودم. به هر حال گذاشتم شما هم استفاده کنید اگر دوست دارید. این مجموعه بیست و پنج فایل صوتی همراه با فایل پی دی اف هست. تقریبا هر درس از این بیست و پنج درس یک داستان در حدود دو دقیقه هست. باید اینقدر گوش کنید این درس هارو تا تقریبا همه ارو حفظ شید. سوالی بود در قسمت نظرات بپرسید تا جواب بدم. می تونید مجموعه ارو از لینک داده شده دانلود کنید . امیدوارم موفق باشید و پیروز.

لینک دانلود مجموعه در 4share
 

توجه: این لینک توسط سایت 4share قدرت گرفته. هر زمان که دیدید با دانلودش مشکل دارید بگید تا لینک دیگری در اختیارتون قرار بدم.

نکته: به هیچ وجه نگران متوجه نشدن معانی نباشید و فقط گوش کنید تا گوش هاتون عادت کنه. می تونید از رادیو های خارجی و شبکه های انگلیسی زبان هم استفاده کنید. با تداوم...

+ تو را به یاد آن روز، تو را به یاد گلبرگ های خشک آن روز خشکیده، تو را به روز اولین بار دیدنت، تو را به اولین نگاه عاشقانه، تو را به یاد باران روز نیامدنت، تو را به تنهایی روز رفتنت، تو را به باران روز برگشتنت، تنهایم مگذار.

+ بین ما فاصله ای نیست بجز فراموشی، تو را به یاد خواهم آورد، تو را به یاد خواهم داشت، تو را هر شب در رویاهایم تکرار خواهم کرد و هر روز که برمیخیزیم گوشه لبم لبخند است، بین من و تو رازهای نگفته ایست، که هرگز به کلام نخواهم آورد.

+ گاه می اندیشم میتوانی به لبخندی این فاصله را برداری، دستهای تو توانایی آن را دارد که به من زندگی بخشد، می توانی تو به من زندگی ببخشی و یاد بگیری از آنچه به من میبخشی، چشم های تو به من میبخشد عشق و شور و مستیريال و تو چون مصرع شعری زیبا سطر برجسته ای از زندگی من هستی؛ دوستت دارم ای تنهاترینم.

+ نگاهم یاد باران کرد امشب، مرا سر در گریبان کرد امشب، غم فریاد من از این و آن نیست، دلم یاد عزیزان کرد امشب.

+ دوست داشتن را باید از برگ درختان یاد گرفت، وقتی زرد میشند، وقتی میمیرند، وقتی از درخت جدا میشند، پای همون درخت می افتند.

+ آنکه چشمان تو را اینهمه زیبا میکرد، کاش از روز ازل فکر دل ما میکرد، یا نمیداد به تو اینهمه زیبایی، یا مرا در غم عشق تو شکیبا می کرد.

پی نوشت: فکر می کنی من نمی فهمم، هر جوری می خوای با ما تا می کنی و فکر می کنی من یک نفهمم!

*متن شعر رگ خواب*

رگ خواب این دل، تو دستای تو بوده
ترک های قلبم، شکست تو بوده
من و با یه لبخند، به ابرا کشوندی
با یک قطره اشکت، به آتیش نشوندی
مدارا نکردی، با دل واپسیم رو 
ندیده گرفتی، غم بی کسیم رو 
با این آرزویی که بی تو محاله
یه شب خواب آروم، فقط یک خیاله

چقدر حیفه این عشق، همینجور هدر شه
یکی از من و تو، بره در به در شه
باید سر کنم با، همین جای خالی
حالا تو نبودن، بگو در چه حالی
مدارا نکردی، با دلواپسیم رو 
ندیده گرفتی، غم بی کسیم رو

*متن شعر من تورو کم دارم*

بسه با چشمات تو به آتیش نکش خونم رو 
من تورو کم دارم و تو دل دیوونم و

اگه یه روزی برسه من و تو قدر هم و بدونیم
یا که تو لحظه های سخت کنار هم بمونیم
اگه ترکم می کنی نگو کار سرنوشته
یه روز اگر لج نکنیم دنیا مث بهشته
بسه با چشمات تو به آتیش نکش خونم رو 
من تورو کم دارم و تو دل دیوونم و

کافیه از تو قلبت این کینه ارو بندازی دور
اونوقت دیگه مال همیم، چش حسودامون کور
چرا میگی خوشبختی دنبال دیگرونه
چرا راه دور بریم، عشق کنارمون

اگه یه روزی برسه من و تو قدر هم و بدونیم
یا که تو لحظه های سخت کنار هم بمونیم
اگه ترکم می کنی نگو کار سرنوشته
یه روز اگر لج نکنیم دنیا مث بهشته
تو که هرچی گفتی، گفتم چشم قبوله
تو هم بزن غرورت و بشکن مگه شاخ قوله!

*متن شعر ضربان معکوس*

تنها امید من که نا امیده
امیده من دوباره ته کشیده
لحظه به لحظه فکر نا امیدی
این لحظات امونم و بریده

اون که می گفت با دستای دل من
از قفس بی کسی آزاد شد
چی شد که با گریه ی من شاد شد
با شبنم اشک من آغاز شد

از وقتی رفت یه روز خوش ندیدم
خواستم دلم یه گوشه ای بمیره
خسته شدم چه انتظار سختی
یکی بیاد جون من و بگیره

قلب من از تپیدنش خسته شد
نبضم با ضربه های معکوس مرد
قلب من از خستگی خوابش گرفت
این دل نا امید و مایوس مرد

شاید صدای زخمیه دل من
مرحم زخم های دل تو باشه
شاید که قصه ی جدایی من
نزاره هیشکی از کسی جداشه

*متن شعر نباشی*

نباشی کل این دنیا واسم قد یه تابوته
نبودت مثل کبریت و دلم انباره باروته
نباشی روز تاریکم یه اقیانوسه آتیشه
تموم غصه ی دنیا تو قلبم ته نشین می شه
دنیا رو بی تو نمی خوام یه لحظه
دنیا بی چشمات یه دروغ محضه

نباشی هر شب و هر روز
همه اش ویلون و آواره ام
با فکرت زنده می مونم
تا وقتی که نفس دارم
تا وقتی که نبود تو 
یه روز کاری بده دستم
بمون تا آخر دنیا 
بمونی تا تهش هستم

*متن شعر سکوت*

روزای سخته نبودن با تو، خلا امید و تجربه کردم
داغ دلم که بی تو تازه می شد، هم نفسم شد سایه ی سردم
تورو می دیدم از اون ور ابر ها، که می خوای سر سری از من رد شی
آسمون و بی تو خط خطی کردم، چه جوری می تونی اینقده بد شی

سکوت قلبت و بشکن و برگرد، نزار این فاصله بیشتر از این شه
نمی خوام مثل گذشته که رفتی، دوباره آخر قصه همین شه

روزای سخته نبودن با تو، دور نبودنت و خط کشیدم
تازه م یفهمم اشتباهم این بود، چهره ی عشقم و اشتباه کشیدم
عشق تو دار و نداره دلم بود، اومدی دار و ندارم و بردی
بیا سکوتت و بشکن و برگرد، که هنوزم تو دل من نمردی

*متن شعر دوراهی*

داری بی همسفر می ری، مسیر اشتباهات و
غبار بی کسی پوشوند، تموم رد پاهات و
بیا برگرد اون روزام و که، همدیگرو داریم
کی گفته آخر خطیم، کی گفته آخر کاریم

تو دستات و تکون می دی، همین جا آخر راه
داریم از هم جدا می شیم، داریم می ریم تو بی راهه
می ترسیدم از امروزی، که تو قلب کسی جا شی
دارم فردات و می بینم، محاله با کسی باشی

داری از اول جاده، دوراهی رو نشون می دی
از این لحظه جدا می شیم، تو دستات و تکون می دی
حالا من موندم و سایه ام که از تنهایی بق کرده
من و این نقطه ی پایان که دنیام و قرغ کرده

*متن شعر آدم ها*

آدم ها کلا دو دسته ان، یا زرنگن یا ساده
ساده ها واسه زرنگ ها، سوژه ی سوء استفاده
یکی ساده است مثل من، همه اش فکر دیگرون
یکی زرنگه مثل تو، تو نخ کندن از این و اون
یه آسمون آبی، سقف اتاق منه
شب های من پر خورشید، مثل روزهام روشنه

آی ساده ها، زرنگا، که با هم قهرین همیشه
دنیا بدون خنده شوخی سرش نمی شه
فکر یه لقمه نونیم، فکر کرایه خونه
بابا اونی که اون بالاست، روزی و می رسونه
خودش روزی رسونه

تمام نیروی بدنش تحلیل رفته است . دریغ از حرکتی کوچک ، حتی به اندازه یک پلک بر هم زدن!   لبهای کلفت عزرائیل به نیشخندی ازهم باز شد . سربزرگش را روی هیکل تنومندش جنباند و با صدایی دورگه ، که بر ترس و وحشت می افزود ، جواب داد: شنیدی تا حالا عزرائیل سراغ کسی رفته باشد و فرصت  داده باشد ؟! من مامورم و معذور ... می فهمی؟     حالا دیگر واقعاً به گریه افتاده بود . گریه ای تلخ در نهایت دردمندی و استیصال : چنان شدید که شانه هایش را به لرزه واداشت . دوباره سعی کرد تا خودش را جمع و جور کند و این بار ، به دست و پای عزرائیل بیفتد و تمنا کند.  اما همچنان که پاهایش روی میز دراز شده بود . مثل مجسمه ای سنگی در جا خشکیده بود . حتی نمی توانست شست پایش را تکان دهد. فشار بغض سنگینی که روی سینه اش آوار شده بود ، لحظه به لحظه بیشتر و بیشتر می شد . به سختی چند نفس نصفه و نیمه کشید و با صدایی خفه گفت : الان چند دقیقه ... بگذار وصیتم را بنویسم . خیلی سفارشها دارم ... خیلی کارها بود که نکردم ... این را که دیگه می تونی ... هان؟  صدای عزرائیل به خشم بلند شد : این همه سال از خدا عمر گرفتی ، چیکار کردی که حالا تو این چند دقیقه بکنی؟    لرزید . راست می گفت عزرائیل .... می دانست که عین حقیقت را می گوید . چکار کرده بود ؟ دقیقاً هیچکار ! فقط گناه پشت گناه ... اشتباه پشت اشتباه ... فریب پشت فریب ... دزدی پشت دزدی ... نه این که از دیوار خانه ای بالا رفته باشد و درنیمه شب تاریک ... بلکه در کمال احترام ، در روز و جلوی چشم همه ... بی آنکه کسی بفهمد . درست مثل بقیه . مثل همه آدمها . تمام گناههای ریز و درشتش ، دریک لحظه مقابل چشمان اشکبارش ، جان گرفت .  آه که اگر در همان حال و با همان وضعیت اسفبار و با این همه گناه جبران نکرده ، می مرد! از این اندیشه به خود لرزید . داغ شده بود . گر گرفته بود . دلش می خواست فریاد بزند . دلش می خواست همه اینها خواب باشد .کابوسی تلخ که وقتی پلکها را تکان داد ، همه آنها مثل حباب روی آب بترکد و ببیند که تنها خواب بوده و بس ...   اما نه ! عزرائیل آماده جان گرفتنش بود و نه یک کابوس تلخ که به یک پلک بر هم زدن ، نقش بر باد شود .  شکسته و بریده گفت : فقط بگذار ... یک خط ... یک خط بنویسم ...   خنده تمسخر آمیز و طعنه آلود عزرائیل ، تمام  وجودش را به لرزه انداخت . دقیق تر نگاهش کرد . حالا دیگر جای چشمهایش ، دو حفره بزرگ خالی و سیاهرنگ می دید و دهانش بی شباهت به همه دهانها بود .  فکر کن گذاشتم یک خط بنویسی . خوب ... چه می نویسی ؟ اگر توانستی همه وصیت را در یک خط خلاصه کنی ، اجازه می دهم ! شادی کوتاه  و کمرنگی به چهره اش جان داد . آب دهانش را به زحمت فرو داد و با عجله ذهن آشفته اش را زیر و رو کرد . چهره رنجور و شکسته مادرش ، از پس دالانهای تنگ و تاریک خاطرش بیرون آمد .  با همان چین و چروکهای پیشانی و زیرگونه هایش ، لبهای همیشه به ذکر و چشمان به اشک نشسته اش ! چند ماه بود سری به او نزده بود . یکماه ؟ نه بیشتر . آخرین بار برای گرفتن سند خانه پدری اش رفته بود ؟ خانه ... آن را که فروخته بود ! پس مادرش ... آه ... حالا یادش می آمد . او را برده بود به خانه سالمندان .  گفته بود آنجا برایش بهتره ! بهتر به او رسیدگی می کنند

بی صدا و خاموش در خلوت خود نشسته بود . تا گردن درون صندلی گردانش فرو رفته بود و پاهای کشیده اش را روی میز رها کرده بود . همان طور که آرام به سیگارش پک می زد با سرانگشت ، دکمه های ماشین حساب را یکی یکی می زد و ارقام دفتر را حساب می کرد .
نسیم پاییزی به آرامی می وزید و خنکای مطبوع و دلچسب خود را ، از میان دو لنگه نیمه باز پنجره اتاق ، به داخل می کشاند و سرو صورتش را نوازش می داد . حواسش به اطراف نبود و با بی خیالی ، سرش گرم کار بود . فکر می کرد همه چیز عادی است . مثل همیشه است . چیز غیر عادی حس نمی کرد . هیچ صدایی به گوشش نمی رسید . جنبنده ای هم در اتاق نبود که ذهنش را به هم بریزد و حواسش را پرت کند . خودش بود و خودش!

کارمندها، همه در اتاق های خودشان مشغول بودند و اگر هم گه گاه با او کاری داشتند ، منشی با سابقه و زرنگش آنها را رفع و رجوع می کرد. سکوت خوفناکی بر همه جا حاکم بود و او مثل همیشه ، به تمام این لحظات خوش و بی دغدغه ، حکومت می کرد .هرچه بود ، مدیر عامل با اسم و رسمی بود ! همین طور که سرش پایین بود ، ناگهان احساس غریبی کرد . دلهره عجیبی به جانش چنگ زد . حس غریب و شگفتی بود، حضور کسی را در اتاق حس می کرد و نمی کرد . دلش می خواست ببیند چه کسی به خودش اجازه داده  و خلوت دلچسب او را ، این طور گستاخانه ، به هم زده است . اما، از طرفی جرات نمی کرد سرش را بالا بیاورد . مخمصه عجیبی بود!  بالاخره به خودش جرات داد و با تعلل و تردید  ، سربلند کرد . وحشتزده بر آنچه مقابل چشمانش نقش بسته بود ، چشم دوخت . مردی با قامت کشیده و بلند، سینه ای ستبر و فراخ و با چهره ای عجیب و غریب و با چشمانی که به طرز دلهره آوری بر او خیره ماند بود ، پشت میز کارش ایستاده بود حتی برای یک لحظه ، چشم از او بر نمی داشت. آب دهانش را به سختی و زحمت فراوان فرو داد . خواست که او را ، اگر چه هیچ شباهتی به کارمندان زیر دستش نداشت . اما هرکه بود ، توبیخ کند و به خاطر حضور نا به جا و بی اجازه او ، به باد فحش و ناسزا بگیرد . اما نتوانست . هیبت و عظمتش ، بدجوری او را گرفته بود . تنها جمله ای که توانست بر زبان بیاورد این بود : شما ؟!     او تکانی خورد و لبهای کلفت و بزرگش را به طرز عجیبی از هم باز کرد و با صدایی مهیب و بی هیچ مکث و تردیدی جواب داد : عزرائیل !!!     وا رفت . بند دلش پاره شد . بدنش یخ کرد و به خود لرزید . دانه های درشت و غلطان عرق از حاشیه پیشانی بلندش رو به پایین جاری شد . زبانش از شدت ترس بند آمده بود و در گلویش خفه شده بود . خواست حرفی بزند اما صدایی جز ناله ای کوتاه و در گلو پیچیده ، چیز دیگری شنیده نشد . عزرائیل قدمی جلوتر آمد و با خونسردی  به او اشاره کرد . زیاد خودت را خفه نکن. دیگر وقتی نداری . باید مرخصت کنم ...   مرگ ؟ باید می مرد ؟ حالا ؟ مگر می شد ؟ نه ... امکان نداشت . اصلاً وقت مردن نبود . حداقل حالا نبود.  حالا که تازه بعد از عمری دویدن و کلاه بر سر این و آن گذاشتن و بیچاره ها را سرکیسه کردن ، به مال و منال و منصب و شهرتی رسیده بود ، حتی فکر مردن هم برایش یک شوخی بود. شوخی تلخی که حتی به آن فکر هم نمی کرد . نه ... حالا نمی توانست بمیرد . یعنی نبایست که می مرد . باید این را یک طوری به عزرائیل حالی می کرد . تمام قدرت و توانش را توی لبهایش ریخت و آنها را به سختی تکان داد : نه ... نه ... حالا نمی شود .... یعنی ...  اصلاً وقتش نیست ...  می دونی ... لبخند تمسخر آمیزی کنج لبهای عزرائیل نشست . بازهم جلوتر آمد . با بی تفاوتی ، شانه های فراخش را بالا داد: از کی تا حالا شما بنده ها ، وقت مردنتان را تعیین می کنید ؟ آن هم بنده ای مثل تو !     برای اولین بار در سراسر عمرش ، بغض کرد . مثل یک بچه کوچک ، چانه اش لرزید و لبهایش جمع شد . بغض سنگین و نفس گیری داشت خفه اش می کرد  .تمام هیکلش به لرزه افتاد . به عزرائیل نگاه کرد که میز را دور زده بود و درست مقابل رویش ، انتظار می کشید. خواست پاهایش را از روی میز جمع کند . اما حس کرد

کیت اگزوز ریموت دار برقی
ارسال هوایی بار از چین
خرید از علی اکسپرس

آرشيو پيوندهاي روزانه